منظره زمین، گرفته شده در سال ۱۹۷۲ به وسیله فضانورد آپولو ۱۷. این تصویر تا به امروز تنها عکس در نوع خود است، که نیمکره روشن زمین را نمایش میدهد.
زمین تنها سیاره دارای حیاتیست که اکنون میشناسیم، و ویژگیهای طبیعی آن، موضوع بسیاری از عرصههای تحقیقات علمیست. در منظومه شمسی سومین سیارهٔ نزدیک به خورشید، بزرگتیرین سیاره زمین سان و در کل پنجمین سیاره بزرگ است. برجستهترین ویژگیهای آبوهوایی زمین، دو منطقهٔ قطبی آنند، دو منطقه معتدل نسبتا باریک، و یک منطقه گرمسیری استوایی تا نیمهگرمیسیری. میزان بارندگی با توجه به موقعیت، به طور چشمگیری متنوع است و از چند متر آب در سال تا کمتر از یک میلیمتر فرق میکند. ۷۱ درصد سطح زمین با اقیانوسهای آب شور پوشیده شده است. سطح باقیمانده، شامل قارهها و جزایر است و با بیشترین مناطق مسکونی، در نیمکره شمالی قرار دارد.
زمین به وسیلهٔ فرآیندهای زمینشناسی و زیستی، تکامل یافته است که رد پایشان بر روی شرایط فعلی به جای مانده است. پوستهی آن به چند صفحه بشقابی در حال حرکت تقسیم میشود. داخل آن، با یک لایهٔ نازکی از گوشته پلاستیکی و یک هسته آهنی که میدان مغناطیسی تولید میکند، فعال میماند.
شرایط جوی با وجود اشکال مختلف زندگی، از شرایط اصلی فاصله گرفته است، و یک تعادل زیست محیطی به وجود آورده است که شرایط سطح زمین را تثبیت میکند. با وجود تغییرات اقلیمی گسترده در آبوهوا، با توجه به عرض جغرافیایی و سایر عوامل جغرافیایی، میانگین آبوهوای جهانی در بازه زمانی بین دو عصر یخبندان، تقریبا پایدار است و تنها یک یا دو درجه اختلاف دما، به طور تاریخی، تاثیر شگرفی بر تعادل زیست محیطی و جغرافیای فعلی زمین داشته است.
|
امتیاز مطلب : 128
|
تعداد امتیازدهندگان : 27
|
مجموع امتیاز : 27